سفر زندگی

زندگی پر فرازونشیب چه بر سر آدم می آورد

سفر زندگی

زندگی پر فرازونشیب چه بر سر آدم می آورد

سر چشمه محبت

ای عشق واقعی 

چگونه ستایشت کنم در حالی که قلبت از محبت بی نیاز است. 

چگونه ببوسمت وقتی که عشقت در وجودم جاری می شود. 

بگذار نامت را تکرار کنم. نامت زیباست دلنشین است. 

چه داشته ای که اینگونه مرا طلسم کرده ای. 

من اینگونه نبودم تو عشق را با من آشنا کردی. 

تو هوای دلم را با طراوت کردی. 

زمانی که با تو هستم برآسمان بیکران پرواز می کنم. 

پس بدان دوستت دارم گرچه پایان راه را نمی دانم

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد